XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
Oso erraza da esatea: (hitz hauek Orixerenak dira, baita arestian aipatu dugun
izaten-aburu
delako hori ere (Ik. 2, 105) .
Esan, bai, esan daitezke; baina, norentzat?.
Idazleak norbaitentzat idazten du, irakurlearentzat hain zuzen, eta ez aurreko paretarentzat.
Helburua idazte hutsa balitz besterik gabe, ariketak edo ) orduan ez legoke problemarik.
Alde horretatik, gizarte-zalekeri-arauketa
esan, edo
Hizkuntza, alabaina, ez da idazlearen nahikerien menera dagoen jostailua, ez eta probalekua ere.
Arazoaren gakoa, azken batez, honetan datza: alegia, zeri eman nahi zaio lehentasuna?.
Textuaren ulergarritasunari, gaiari, irakurleari, ala hizkuntzaren orbaingabetasunari eta idazlearen garai irteteko gogoari?.
Hitzak dira idazlearen tresnak, aspaldiko egia da hori.
Eta jakintzaren eta kulturaren eremuan saiatu nahi duen idazlearen tresnak kultur hitzak dira, hitz teknikoak.
Edo
Kultur hitzen inguruan
Jaioberria da oraindik
Ez da harritzekoa, noski, aldizkariaren asmoak gogoan hartzen badira.
Euskara egin gabe dago zenbait gaitan, eta bereziki
Zer egin dezake idazleak horrelako egoera baten aurrean?.
Orrialde asko betetzen dituzte, lehenengo urteetan arazo honetaz diharduten lanek.
Seinale, ondore haundiko problema dagoela tartean euskararen etorkizunerako.
Ikuspegi desberdinak agertzen dituzte, normala denez, gaiari heltzen diotenek, eta nork bere iritzi eta soluziobideak ematen ditu.
Soluziobide hauek aurkezteari eta iruzkintzeari ekingo diogu hurrengo lerroetan (ordenak, noski, ez du ezer adierazi nahi).